Voor dat ik Peter leerde kennen deed ik elke dag de boodschappen bij een supermarkt, en kocht ik gewoon waar ik zin in had. Boontjes in de winter, of asperges, ik dacht er gewoon niet over na. Tja toen ik dus hier kwam wonen, bij een biologische koeienboer, moest er natuurlijk ook biologisch gekookt worden. Jeetje wat een toestanden, eten bestellen, een gedeelte in die winkel, een ander gedeelte in die andere winkel. Allemaal, altijd tegelijk vakantie. Meestal ook wat langer wachten, omdat iedereen in deze winkels ook alle tijd lijkt te hebben. En dan hebben we het nog niet gehad over het schillen, wassen, beestjes, seizoensgebonden toestanden.
Maar zo een paar jaar verder, gaat het me steeds beter af. En ga ik langzaam om. Waarom, gewoon omdat het zo gewoon zo echt voelt, echt proeft. Je handen laten werken, weten wat je eet, ruikt. En dat een klein babbeltje in de winkel, eigenlijk ook best fijn is. En alles boven alles, volgens mij, voel je je er ook echt gelukkig door. Gewoon omdat het zo gewoon is.
Maar zo een paar jaar verder, gaat het me steeds beter af. En ga ik langzaam om. Waarom, gewoon omdat het zo gewoon zo echt voelt, echt proeft. Je handen laten werken, weten wat je eet, ruikt. En dat een klein babbeltje in de winkel, eigenlijk ook best fijn is. En alles boven alles, volgens mij, voel je je er ook echt gelukkig door. Gewoon omdat het zo gewoon is.